EVEN VOORSTELLEN

Hi mijn naam is Amy (inmiddels 32), fulltime werkende mama (doktersassistent in een ziekenhuis) en getrouwd met Johnny. Sinds 17 november 2017 zijn wij de trotse ouders van onze twins Lucas en Valentijn. Zij zijn met 29 + 5 weken geboren op wereld prematuren dag, toch best bijzonder! Ze hadden naar omstandigheden een goede start, Valentijn had wel iets meer hulp nodig bij het ademen. Gelukkig mochten wij de high care overslaan en mochten we gelijk na een aantal weken NICU van het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam, naar ons plaatselijke ziekenhuis.

'Valentijn moesten wij achterlaten in het plaatselijke ziekenhuis, zodat we met Lucas mee konden gaan'

MEDIUM CARE

Toen we daar een paar dagen waren, moest Lucas helaas weer terug om geopereerd te worden, er was verdenking op NEC, maar dit bleek gelukkig 'maar' een beklemde liesbreuk te zijn.. Hij werd geopereerd en mocht 48 uur later weer naar zijn broertje terug! Het hield wel in dat wij Valentijn achter moesten laten in Goes, wat was dit moeilijk en het brak mijn hart! Gelukkig hebben de oma's met hem geknuffeld en gebuideld, zodat hij ook de aandacht kreeg die hij verdiende, Lucas had ons op dit moment iets harder nodig, hoe moeilijk ook!

NAAR HUIS

Ruim 11 weken ziekenhuis was wel heel pittig (uitgerekend 2016 opname-uren), nu na bijna 2 jaar, 15.000 luiers; in de begin weken gemiddeld 98 per week, 3000 wasjes, 100 uur kolven, 7000 flessen (hoeveelheden geschat, dit zou nog best weleens wat meer kunnen zijn) wordt het toch wel wat makkelijker, ik moet zeggen dat de mensen om mij heen toch wel een beetje gelijk krijgen! Wij mogen nog in leeftijd corrigeren, maar onze boys doen het geweldig, ze lopen, kletsen de oren van ons hoofd en zijn echt in de ontdekkingsfase.. Met de ontdekkingsfase bedoel ik; zelf doen, ikke doen, alles overhoop halen, kattenkwaad uit halen, waar ik en mijn man dan weer enorm om moeten lachen ook al moeten we dat niet doen... Maar echt hoe verzinnen ze het? Slapen is hier nog wel echt een dingetje..

SLAPEN

Ik heb als doel gesteld dat ze voor de 2de verjaardag doorslapen.. Dat betekent dat we nu serieus aan de bak moeten! Wij zijn begonnen met de gecontroleerd laten huilen methode, dit ondanks dat ik hier heel erg tegen was.. Hoe kan ik mijn boefjes nu zo verdrietig laten zijn... Maar na een uur volhouden... (dat betekent dus iedere 5 minuten! kijken en ze terugleggen, zonder ze uit het bedje te pakken), wat een opgave, maar het werd steeds stiller..ze sliepen! Al dansend kwam ik beneden, waar mijn moeder zat, woohoo! Na 23 maanden met weinig slaap (lees: zo goed als geen slaap) hebben we 2 heerlijk vrolijke, pientere, slapende mannetjes!

Liefs Amy