Deze week was rustiger dan de afgelopen weken, ik had veel dienst maar werd niet opgeroepen. Goed teken  eigenlijk, dat betekent dat ze het nog goed aankunnen met het eigen personeel van de betreffende afdelingen. Wel ben ik opgeroepen voor de kweekpoli, weer iets nieuws. 

Waarom op jacht naar een bakfiets zou je denken? Eigenlijk roep ik dit al sinds dat wij wisten dat er niet 1 maar 2 kindjes onderweg waren, nu gaat het nog prima hoor op de fiets, 1 voor en 1 achterop, maar wat als ze te zwaar worden? Hoe moeten we dan alleen weg? Daarbij een keer om boodschappen op de fiets is ook weleens fijn, dat je dan ook echt iets mee kan nemen, in plaats van een paar kleine dingetjes.

Ineens was het iedere dag papadag, hoe gek is dat? Tussen alle andere blogs over het Coronavirus, lees je hier mijn ervaringen. Hoe gaan wij hiermee om? Is het te doen/regelen? Of is het allemaal gewoon echt niet mogelijk? De gastouder dicht, papa die thuis moet werken en mama die dat niet kan omdat ik in het ziekenhuis werk, wat een gedoe! GEEN HANDEN MEER SCHUDDENAl een tijdje volgde ik het nieuws over het Coronavirus in Italië, tsja wie niet toch? Net iets meer toen de eerste besmettingen ook hier in Nederland aan de orde kwamen en er steeds meer over gecommuniceerd werd in het ziekenhuis waar ik werk. Het begon natuurlijk allemaal heel rustig, geen handen meer schudden, iets wat eigenlijk in ons DNA zit moesten we afleren. Bij iedere patiënt die ik binnenriep op de poli waar ik werk als doktersassistente moest ik mijn handen op de rug houden om toch niet in de fout te gaan. Gelukkig hielpen de mensen erg mee, handalcohol werd een nog grotere vriend dan die al was en handschoenen die we toch al in veelvoud gebruikten worden nu toch nog iets vaker gepakt.

TIJD VOOR EEN GROTE JONGENSKAMER

Deze week een blog over de autoreis naar ons vakantie adres, wat hebben we er naartoe geleefd, alleen al met de aankopen van de skipakjes voor de boys en het inpakken. Met een peutertweeling op wintersport, is het een aanrader of kun je beter nog even wachten? Natuurlijk is dit voor iedereen anders, maar hoe het ons verging? Dat lees je hieronder. 

DE 2 JAARSCONTROLE IN HET SOPHIA

Vorige week was er geen blog van mij, ik had het die week nogal druk gehad en moest echt even aan mijzelf denken, maar ik ben er weer! En dit keer met een onderwerp wat mij aan het hart gaat, namelijk de dag van de couveuseouder. Ik ben dit  zelf ook en ik weet dan ook als geen ander wat je dan meemaakt en iN welke rollercoaster je dan terecht komt! Dit is en dat zeg ik niet om vervelend te doen, maar niet te bevatten voor iemand die dit niet heeft meegemaakt, maar er zijn zeker ook mooie kanten. Wij hebben hier hele waardevolle vriendschappen aan overgehouden!