AFZIEN

Man, man, man! Wat hebben wij de eerste 23 maanden afgezien met het naar bed brengen en ze dan ook in bed houden van onze twins! We hebben van alles geprobeerd: we hebben ze op aparte kamers gelegd (resultaat: ze riepen naar elkaar), we hebben zelfs ons bed naar hun kamer gezet, zodat we bij elkaar sliepen, soort van co-sleeping, maar dan met het idee dat de jongens in eigen bed bleven en wij uiteindelijk zonder kids weer naar onze eigen slaapkamer konden gaan (resultaat: wij allebei op het randje en de boys overdwars tussenin), ook dit was dus geen succes! Wat was de truc dan wel?

NAAR HUIS

] Zoals je kan lezen in mijn voorstelblog, zijn de jongens te vroeg geboren, tijdens de ziekenhuisopname werd tegen ons gezegd, je moet ze niet onnodig laten huilen, wanneer ze huilen is er iets! DIt hebben wij goed in onze oren geknoopt, iets te goed blijkbaar, maar zeg nu zelf als dit dagelijks tegen je gezegd wordt? We waren net ouders geworden van de leukste en liefste jongetjes, dan geloof je toch alles wat er tegen je gezegd wordt? Je bent letterlijk net een spons! We kregen ze meer met een ritme (althans dit werd ons voorgehouden). Voordat je naar huis gaat met je kindjes krijg je nog 1 nacht "rooming in", dit houdt in dat je nog in het ziekenhuis slaapt en je in principe alles zelf doet, alleen wanneer er echt iets is, krijg je nog hulp en kan je in principe je laatste vragen stellen. Deze nacht was werklijk 1 groot drama, niet wetende dat dit een voorbode zou zijn, we hebben die nacht 1,5 uur geslapen! Maar dit zou allemaal goed komen, het zou gewoon wennen zijn, dat ritme zou snel weer terug zijn, we waren zo trots en blij dat ze na al die weken weer naar huis mochten!

"wat waren wij blij met alle hulp die we kregen!"

EINDELIJK THUIS

Wat een feest! Eindelijk thuis! Ik ga niet liegen, de eerste weken waren het bijna niet te doen.. Zoek maar eens op internet, waar kan je zonder? Je kan zonder eten, drinken ook een hele tijd, maar zonder slaap niet, daar waren we dan mooi klaar mee! Ik denk dat het voor beide ouders pittig is, maar voor een mama die net als ik borstvoeding gaf (lees: kolven en uit een flesje geven, want door de prematuriteit lukte het niet om aan de borst te drinken), ik zie mezelf nog zitten, kolfapparaat aan, en allebei de jongens op het voedingskussen met een flesje, dit was nu wat je noemt multitasken in het kwadraat! MIjn moeder kwam 1 keer per week slapen, zodat ik en mijn man bij konden tanken, ik moest dan maar 1 keer wakker worden om te kolven, wat was dat een feest, wat waren wij blij met alle hulp die we kregen! Dit is dan ook een tip: neem de hulp aan! Uiteindelijk kon de nachtvoeding eraf, want ze sliepen zowaar al 5 nachten door, helaas hadden we iets te vroeg gejuicht want na die 5 nachten, was het doorslapen klaar! Tot nu!

SLAAPCOACH

We hebben een slaapcoach (Happy Kids Zeeland) in de arm genomen die ons alle tijd van de wereld gaf en ook begreep dat wij er enorm tegenop zagen om ze te laten huilen! Zij heeft ons eerst geobserveerd en gekeken wat we anders zouden kunnen doen, hier kwam uit dat door alle stress en oververmoeidheid een vast ritme of ritueel weleens over werd geslagen, terwijl dit bij kinderen toch echt wel een vereiste is. Zij heeft ons tips gegeven, hoe we dit weer konden oppakken en in samenspraak met haar en de kinderarts zijn we gestart met EMDR, dit heeft vooral bij Valentijn effect gehad! Zowel Lucas als Valentijn werden hier rustiger van, maar toch was dit niet de oplossing, de oplossing was iets waar wij ons met hand en -tand tegen hebben verzet! Ook dit schema hebben we van onze slaapcoach gekregen!

DE VLAG KAN UIT!

Wat was nu de oplossing? Toch laten huilen? Ja, maar dan wel op een gecontroleerde manier, we hebben nu een vast ritueel waar we niet vanaf wijken, waar we ook zijn. Tandjes poetsen, verhaaltje lezen, high five met broertje en soms zelfs een kus (zo lief is dat), hierna met een flesje in bed en een muziekje aan. De eerste paar keer hebben ze gehuild, wij zijn toen iedere 5 minuten naar ze toe gegaan en hebben ze gekalmeerd, niet uit het bedje gepakt, maar ze getroost en weg gegaan, ik en mijn man vonden dit erg moeilijk, hoe konden wij onze boefjes nu zo laten huilen...? Maar wat we niet konden geloven gebeurde!! Ze werden stil en hebben zelfs de hele nacht doorgeslapen! Ze slapen nu weer op hun eigen kamertje, met de bedjes naast elkaar en worden in de nacht weleens wakker, dan is t vaak, omdat ze een flesje willen of dat de luier vol is, kortom... Zoveel als dat mijn man en ik de afgelopen weken hebben geslapen, hebben we in de eerste 23 maanden niet gedaan en dus kan de vlag uit!!